مؤمنان، تنها کسانى هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان مى گردد; و هنگامى که آیات او بر آنها خوانده مى شود، ایمانشان فزونتر مى گردد; و تنها بر پروردگارشان توکّل دارند.

مؤمنان، تنها کسانى هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان مى گردد; و هنگامى که آیات او بر آنها خوانده مى شود، ایمانشان فزونتر مى گردد; و تنها بر پروردگارشان توکّل دارند.

ما پیش از تو، جز مردانى که به آنان وحى مى کردیم، نفرستادیم. (همه انسان بودند) اگر نمى دانید، از آگاهان بپرسید.

و از آنان پیشوایانى قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت مى کردند; چون شکیبایى نمودند، و به آیات ما یقین داشتند.

و همچون كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز آنها را به «خود فراموشى» گرفتار كرد، آنها فاسقان اند.

ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهى) را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند (و اظهار ناتوانى کردند); امّا انسان آن را بر دوش کشید; او بسیار ستمکار و نادان بود، (چون بر خود ستم کرد و قدر این مقام والا را ندانست).

پس بندگان مرا بشارت ده! همان كسانى كه سخنان را مى شنوند و از نيكوترين آنها پيروى مى‏ كنند آنان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده، و آنها خردمندانند.

آیا تو مى توانى کسى را که فرمان عذاب درباره او قطعى شده رهایى بخشى؟! آیا تو مى توانى کسى را که در درون آتش است برگیرى و نجات دهى؟!

اگر این قرآن را بر کوهى نازل مى کردیم، مى دیدى که در برابر آن خاشع مى شود و از خوف خدا مى شکافد! اینها مثال هایى است که براى مردم مى زنیم، شاید (در آن) بیندیشند.

اى کسانى که ایمان آورده اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید!

هرگز گمان مبر کسانى که در راه خدا کشته شدند، مرده اند! بلکه زنده اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند.

هرگز گمان مبر کسانى که در راه خدا کشته شدند، مرده اند! بلکه زنده اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند.